دویدنهای بی رسیدن_

از اولین روزی که فلانی رئیس شد و ما مثل نوکرهای بی جیره و مواجب فقط سگدو زدیم و حالِ خرابمان، وخیم شد! برای بیش از هزارمین بار احساسِ مرگ و خفقان در اینجا که متعلق به من است و حق آبوگل در آن دارم، به تمامیشان لعنت میفرستم که جوانی را حرام کردند و سوزاندند.